Dlaczego właściwie... za miastem?

Jak większość młodych ludzi, zaczynaliśmy wspólne życie na pokoju u rodziców. Nasz przypadek nie jest odosobniony. Kiedy jednak pojawił się Antoś, przestaliśmy być parą, a zaczęliśmy - rodziną. Nadszedł czas na szukanie własnego miejsca na ziemi.

No i się zaczęło. Przeglądaliśmy przeróżne opcje w Śremie. Byliśmy już zdecydowani na kupno mieszkania deweloperskiego z cudownym widokiem na... zalew, kiedy znaleźliśmy ofertę naszego domu. Od razu umówiliśmy się na spotkanie. Miejscowość oddalona od miasta tylko kilka kilometrów [oboje jesteśmy mobilni więc to nie problem]. Stan domu surowy, zamknięty - nie wyglądało to na spełnienie marzeń. Wiele trzeba było jeszcze zrobić by móc tam zamieszkać. Oczami wyobraźni oboje zobaczyliśmy jednak coś pięknego, coś co możemy tu stworzyć. Okolica również była przekonująca. Cisza, spokój i wszędzie dookoła pola. W sąsiedztwie zaledwie kilka domów.
Bez porównania z życiem w blokowisku.

Mnie osobiście od zawsze kusiła wieś, spędziłam na niej wiele cudownych wakacyjnych przygód. Marzyłam o małym białym domku. Z ogródkiem, gdzie rosną moje warzywa, tarasem i dużym grillem. A tu mamy nawet mały sad! M. był zachwycony ilością miejsca i możliwościami jakie ono daje. Najważniejsze było, że będzie mógł mieć swój prywatny osobisty garaż, czyli męskie królestwo. Ze względu na szkraba dom również roztaczał lepsze możliwości rozwoju. Sporo miejsca do zabaw i biegania, na budowę placu zabaw czy domku na drzewie. I to wszystko naprawdę na świeżym powietrzu.

Już nie mogę doczekać się wiosny i lata: całych dni spędzanych na dworze, długich spacerów, pluskania się we własnym basenie, a przede wszystkim pierwszych samodzielnych kroków przed domem.

Jesteśmy zadowoleni z życia za miastem. Nigdy nie przypuszczałam, że spełnią się nasze marzenia. Odnaleźliśmy się świetnie w roli 'wieśniaków' :)
Mam nadzieję, że Antek też będzie czuł się tu dobrze. 

Oczywiście, że są też minusy, ale plusy je zdecydowanie przyćmiewają.